Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

 (Πίνακας του μεγαλύτερου Έλληνα λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου που έφυγε από τη ζωή παραμονή της 25ης Μαρτίου του 1934.)


Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Παλιά λάμπα πετρελαίου και ηλιοβασίλεμα ...


Καφεδάκι στα ... σύννεφα ...


Αγριολούλουδο σκυλάκι που φυτρώνει κυρίως πάνω σε μικρά ανοίγματα πέτρινων τοίχων...


Δίχρωμη διπλή βουκαμβίλια . . .


Στο ισοζύγιο της ψυχής μας προσθέτουμε κι αφαιρούμε κάθε στιγμή κατά το δοκούν. Αυτό είναι η δύναμή μας!


Μικρό άλογο (πόνυ) στα Θέματα (Μοναστήρι στη βόρεια Κεφαλλονιά)


Άνθη αχλαδιάς...


Ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων έξω από το Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς ...


Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Μέρες περισυλλογής, μνήμες ιστορικές ... Επανάσταση του 1821 ... Aγώνας για ελευθερία και αξιοπρέπεια! (Παραδοσιακά σχέδια ζωγραφισμένα από παιδιά του 5ου Δημοτικού Σχολείου Αργοστολίου)



Αισθαντική ανοιξιάτικη αύρα ...


Λιλήθ - Νένα Βενετσάνου (Λίλιθ ή Μαύρη Σελήνη, η γοητευτική γυναίκα-δαίμονας, τα πιο βαθιά θαμμένα κομμάτια της ψυχής μας!)

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018




"Έχει το δικαίωμα να ελπίζει κανείς ότι, ανάμεσα από τα φοβερά κυκλοτρόνια και τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους, μια μέρα, όπως ανάμεσα από δυο μαλτεζόπετρες, θα ξεφυτρώσει πάλι, σαν καταπόρφυρη παπαρούνα, η ΠΟΙΗΣΗ" (Οδυσσέας Ελύτης) (Παλιά Φάρσα, Κεφαλλονιά)





Αγία Βαρβάρα, το γραφικό μικρό εξωκλήσι των βράχων, κάτω από την ομώνυμη γέφυρα (Κεφαλλονιά)


Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Υπόσχεση αγάπης... «Ακου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών. Φτάνουν από πολύ μακριά, από πολύ βαθιά. Απ’ τα χείλη των παιδιών, απ’ την άγνοια των χελιδονιών, απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής..." ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»


Εικονοστάσι στο εξωκλήσι των βράχων (Αγία Βαρβάρα, Κεφαλλονιά)



Λουλούδια φραγκοσυκιάς (μπαρμπαροσυκιάς) ...


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

Ταξιδιάρικα τα βλέφαρά μας, στο πέταγμά τους προς την Ιθάκη, σκαλώνουν σε επιβλητικές στέγες και περαστικά καταστρώματα ... (Κεφαλλονιά - Ιθάκη)


Με θέα το Ιόνιο... (Περιοχή Σάμης, Κεφαλλονιά)



Το παλιό καμπαναριό της Μονής Αγριλίων συνέχει παρελθόν, παρόν και μέλλον ενός τόπου αγαπημένου που κατά καιρούς τραυματίζεται αλλά επιβιώνει... (Κεφαλλονιά)


Ήρθε πάλι η Άνοιξη. Η γη μοιάζει με παιδί που έχει αποστηθίσει ποιηματάκια. (Rainer Maria Rilke) (Άνθη δαμασκηνιάς)



Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Η Ευλογία της Έλλειψης ... "Ό,τι μου λείπει με διδάσκει ... ό,τι μου'χει απομείνει μ' αποπροσανατολίζει γιατί μου προβάλλει εικόνες απ' το παρελθόν σα να 'ταν υποσχέσεις για το μέλλον."


Ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι  βλέπουμε Όνειρα λουσμένα στο Φως,  που , πολλές φορές, βγαίνουν Αληθινά  στο Ξημέρωμα που Πάντα ακολουθεί....



"Ένα σπίτι για να γεννηθείς,   ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις,  ένας στίχος για να κρυφτείς,   ένας κόσμος για να πεθάνεις." Τάσος Λειβαδίτης


"Γίνε ό,τι θέλεις. Ένας ονειροπόλος. Ένας ανένταχτος. Ένας αραχτός. Ένας ερευνητής. Ένας ακτιβιστής. Ένας ανύπαρκτος. Ένας θεατής. Ένας δάσκαλος. Γίνε ό,τι γουστάρεις, ρε παιδάκι μου. Εγώ μαζί σου. Μόνο αυτό που προσπαθούν με τόσο πείσμα να σε κάμουν μην γίνεις. Ένας χρήσιμος ηλίθιος." Αλκυόνη Παπαδάκη.


Bebe-cat


Bebe ... Η γοητεία της γάτας ...


Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους της ζωής μου ... "Το μέτρημα" (Νατάσσα Μποφίλιου)

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

Άγρια ίριδα ... Δεν έχει καμιά ελπίδα πια ο χειμώνας ... Μέσα της ρέει η άνοιξη!


“Απροετοίμαστη κι η άνοιξη. Σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται, σαστίζει και σωπαίνει” Γιάννης Ρίτσος


Στέρνα απ' τα παλιά στο σχολείο στα παλιά Βαλσαμάτα... “Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να' ρθει” Pablo Neruda


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Art Natura


Χρονοβύθισμα ... Με βλέμμα και ψυχή! ... (Παλιά Βαλσαμάτα, Κεφαλλονιά)

...
Φοβάμαι...
 Τώρα την άνοιξη κυλάνε κάτι λέξεις μέσα μου... Γίνονται δέντρα της καταγωγής μου...
 Φοβάμαι... 
Τώρα την άνοιξη κρατώ τα ίχνη των αριθμών... 
Όπως στις παιδικές ιστορίες...
(Κώστας Γουλιάμος, «Φοβάμαι»)


Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-10-poihmata-gia-thn-anoiksh/ ]

Πέτρινη αψίδα στα παλιά Βαλσαμάτα ...(Κεφαλλονιά)


Τάσος Λειβαδίτης
 «Καντάτα – αυτός με την Παλόμα»
 Πες μου, α, πες μου, λοιπόν, πού πήγε όλη εκείνη η άνοιξη, τα χωρατά των σπουργιτιών, σγουρά γέλια των θάμνων, οι παπαρούνες σα γλυκά κόκκινα στόματα, ρυάκια μου ασυλλόγιστα, πού πάτε; Σαν ένας γρύλλος που ξεχάστηκε στη μέρα το ξύλινο μαγγανοπήγαδο μακριά, πλάι στο πηγάδι ο παπούς παίζοντας την κιθάρα του, «μακριά, σα θα φύγω, μάνα, στην ξενιτιά», ένα κλωνί βασιλικός μες στα χοντρά ρουθούνια του να ευωδιάζουν τα πλεμόνια του απ’ τις στερνές ομορφιές της γης, πουλιά πετούσαν στα κλαδιά, σα να πηγαίνανε χαρούμενα μηνύματα από κόσμο σε κόσμο. Απρόοπτα, ξαφνιασμένα πρωινά και μεγάλα, μακρόσυρτα σούρουπα με τ’ άστρα να τρέμουν μακριά σαν ανοιξιάτικα μουσκεμένα βλέφαρα, έκθαμβες ώρες, βαρειές απ’ όλο το γιγάντιο Αόριστο που έφτανε ως τον πόνο. Αίσθηση αβέβαιη όλων των μυστικών της ζωής που διαπερνούσαν σα ρίγη, πέρα, κει κάτου, κει κάτου, μακριά, τους βραδυνούς ορίζοντες.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-10-poihmata-gia-thn-anoiksh/ ]

Η κοινότητα Ομαλών στον κάμπο του Αγίου Γερασίμου...(Κεφαλονιά)



Νίκος Καρούζος «έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο» Καλή άνοιξη μέσα μας! ...(Διμορφοθήκη στα λευκά) ...